25 Αυγούστου 2014

Flashmob στα Χανιά

Χορεύοντας με Κρητική καρδιά στο παλιό λιμάνι.
Ένα πρωτότυπο flash mob γυρίστηκε με πρωταγωνιστές τους επισκέπτες που έτυχε να βρίσκονται στο παλιό λιμάνι των Χανίων το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου. Ένας πολιτιστικός σύλλογος, υποστηριζόμενος από την περιφέρεια Κρήτης, είχε τοποθετήσει από το πρωί ηχεία σε όλο το παλιό λιμάνι. H συνέχεια στο βίντεο... 
---------

_______
   ~ Πηγή: lifo.gr

22 Αυγούστου 2014

Γιατί τα νερά των θαλασσών μας είναι γαλάζια;

θάλλασα αιγαίο
Το Αιγαίο φημίζεται τόσο για τα πανέμορφα νησιά όσο και για την θάλασσα του. Σε πολλούς τουρίστες των νησιών μας προκαλεί εντύπωση το καθαρό γαλάζιο χρώμα των νερών του Αιγαίου. Όμως, γιατί τα αιγαιοπελαγίτικα νερά είναι γαλάζια και δεν έχουν το καφεπράσινο χρώμα και την θολούρα άλλων θαλασσινών περιοχών;
Σε γενικές γραμμές αυτό που καθορίζει τη διαύγεια και το χρώμα των νερών είναι η παρουσία ή απουσία σωματιδίων που αιωρούνται μέσα στο νερό και κυρίως μικροσκοπικών θαλασσινών φυτών. Θαλασσινά νερά όπως του Αιγαίου,έχουν μικρές ποσότητες αιωρούμενων στερεών σωματιδίων και φυτοπλαγκτού για τον λόγο αυτό έχουν μεγάλη διαύγεια και ένα χαρακτηριστικό γαλάζιο ή βαθύ μπλε χρώμα. Αντίθετα, σε περιοχές όπου η  μάζα όλων των οργανισμών ενός οικοσυστήματος είναι πολύ μεγάλη, τα νερά είναι θολά και έχουν ένα χαρακτηριστικό καφεπράσινο χρώμα όπως συμβαίνει π.χ στην Βαλτική. Στις περιοχές μας τα  θολά νερά θεωρούνται από τον πολύ κόσμο σαν αποτέλεσμα της ρύπανσης της θάλασσας ενώ διαυγή νερά σημαίνουν καθαρά. Αυτό είναι σωστό μέχρι ενός σημείου.
Ζάκυνθος - Ναυάγιο
Γιατί όμως η θάλασσα του Αιγαίου είναι γαλάζια; Γιατί έχει πολύ μικρή παραγωγικότητα δηλαδή  τα νερά της έχουν πολύ μικρές ποσότητες φυτοπλαγκτού και άλλων αιωρούμενων στερεών οργανικής προέλευσης .Η εξήγηση βέβαια δημιουργεί μια άλλη απορία: γιατί το Αιγαίο έχει μικρή παραγωγικότητα; Για να λύσουμε την απορία αυτή πρέπει να δούμε την κυκλοφορία των νερών της Μεσογείου και το σχηματισμό βαθιών νερών.
Ο Αριστοτέλης ήταν από τους πρώτους που παρατήρησε ότι η θάλασσα ποτέ δε στεγνώνει και ποτέ δεν ξεχειλίζει, δηλαδή ότι το νερό που χάνεται λόγω της εξάτμισης αναπληρώνεται από το νερό που προστίθεται από τις βροχές και από τις επιφανειακές απορροές (ποτάμια, χείμαρροι, ρέματα κλπ.). Σήμερα ξέρουμε ότι αυτό ισχύει για τους ωκεανούς αλλά όχι αναγκαστικά και για περιθωριακές θάλασσες όπως η Μεσόγειος ή η Μαύρη Θάλασσα που έχουν περιορισμένη επικοινωνία με τους ωκεανούς. Ξέρουμε ακόμα ότι η Μεσόγειος έχει παραπάνω από μία φορά στην ιστορία της μετατραπεί σε νεκρή θάλασσα ή σε μία αλμυρή έρημο όταν εξατμίστηκε το μεγαλύτερο μέρος των νερών της. Η κυκλοφορία και η ανανέωση των νερών των περιθωριακών θαλασσών, θαλασσών που βρίσκονται στα περιθώρια των μεγάλων ωκεανών, καθορίζεται κυρίως από το ισοζύγιο των νερών δηλαδή τις ποσότητες νερών που οι θάλασσες αυτές χάνουν λόγω εξάτμισης και δέχονται από τις ατμοσφαιρικές κατακρημνίσεις (βροχή, χιόνι, χαλάζι) και τις επιφανειακές απορροές (ποτάμια).Η Μεσόγειος, είναι μία περιοχή με σχετικά λίγες βροχοπτώσεις μικρά ποτάμια (με εξαίρεση το Νείλο) έχει ένα αρνητικό ισοζύγιο νερών δηλαδή χάνει μεγαλύτερες ποσότητες νερών από αυτές που δέχεται.
Σαντορίνη
______

 ~  Γεωδίφης  με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια  και το bbc

11 Αυγούστου 2014

Από τα καφενεία στις καφετέριες

Λατρεύω τα καφενεία και τα μπαρ που έχουν ιστορία, χαρακτήρα. Απεχθάνομαι τις καφετέριες και τα κλαμπ, τους ανώνυμους χώρους συνάθροισης μάζας.
Τα πρώτα προσελκύουν πρόσωπα και παρέες, καλλιεργούν έναν ορισμένο συγχρωτισμό, προάγουν την επικοινωνία μεταξύ τραπεζιών και διαφορισμένων κύκλων, διαμορφώνουν ένα ήθος συνύπαρξης και τριβής. Φέρουν επίσης μια διακριτή αισθητική, ένα ύφος, έναν αέρα, που δεν περιορίζεται στο γούστο του διακοσμητή και στα έπιπλα, αλλά πηγαίνει πιο μακριά και πιο βαθιά, στη σταθερή ποιότητα των προσφερομένων και στο σέρβις, διακριτικό και οικείο ταυτοχρόνως.

Πάνω απ’ όλα όμως την ατμόσφαιρα ορίζουν οι κυκλοφορούντες άνθρωποι, δηλαδή οι θαμώνες και οι μαγαζάτορες. Τέτοια καφενεία και μπαρ αποτελούν δημόσιους χώρους με παιδευτική λειτουργία πολλαπλή: πολιτική, κοινωνική, αισθητική, πνευματική. Και είναι τοπόσημα: κάθε πόλη διαθέτει τα δικά της, λίγα και χρονοανθεκτικά. Κύριος εχθρός τους είναι ο τουρισμός, αλλά ακόμη και τέτοιες επελάσεις τις αντέχουν συνήθως και προχωρούν στον χρόνο. Τέτοια ιστορικά καφενεία-μπαρ βρίσκεις ακμαία στις ευρωπαϊκές πόλεις: ανεξάρτητα, σαν ζαχαροπλαστεία, μέσα σε ξενοδοχεία: στη Βιέννη, τη Βουδαπέστη, την Πράγα, τη Ζυρίχη. Το Παρίσι είναι ένας καφενειακός κόσμος μόνος του, πλήρης. Αλλά κυρίως σκέφτομαι τα μυθικά καφέ του μεσογειακού κόσμου, νευρικά ή αργόσυρτα, ποιητικά, στοχαστικά, αισθαντικά, αρχαία: στο Μιλάνο, τη Νάπολη, τη Φλωρεντία, τη Ρώμη, την Πάντοβα, τη Βενετία, το Παλέρμο, τη Βαρκελώνη, τη Μαδρίτη, το Κάιρο... Βρίσκεις και στην Ελλάδα.
καφετέρια

Στους αντίποδες, οι καφετέριες. Πρώτα, οι ποικιλώνυμες αλυσίδες καφέ, που μιμούνται τα Starbucks: ανώνυμα, άχρωμα, επιθετικού μάρκετινγκ, πληθωριστικά, με καφέ και προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας και χαμηλής ποιότητας, take away ως επί το πλείστον. Σε αυτά τα μαγαζιά, ο καφές παύει βιαίως να είναι τελετή απόλαυσης και συνάντησης· γίνεται είδος ταχείας κατανάλωσης, και το μαγαζί γίνεται σταθμός ανεφοδιασμού καφεΐνης. Είναι η εκδοχή φαστ, για ανθρώπους που τρέχουν πίσω απ’ τη ζωή με ένα χάρτινο κύπελλο στο χέρι.

Στη χώρα μας ευδοκιμούν και οι τεράστιες καφετέριες, οι αδηφάγες, που καταλαμβάνουν πεζόδρομους, πλατείες και πεζοδρόμια και τα μετατρέπουν σε θάλασσες τραπεζοκαθισμάτων. Γιγάντιες, αδρανείς, μαζικές, ομογενοποιητικές των προσώπων, ισοπεδωτικές των παρεών, καταπίνουν και πέπτουν τους θαμώνες. Στα νότια παράλια της Αττικής, στη Θεσσαλονίκη, στον αστικό ιστό και στα παράλια μέτωπα, σε κάθε ελεύθερο χώρο θερέτρων και κωμοπόλεων, τα τραπεζοκαθίσματα, οι τέντες και οι ομπρέλες, οι μουσικές, ορίζουν ένα οικοσύστημα ραθυμίας και ακινησίας, μαζικότητας. Υποδέχονται πρόσφυγες αναλόγως ακίνητους, στάσιμους, παθητικούς, χωρίς συνομιλίες και ανταλλαγές, χωρίς ιστορική μνήμη. Ανοίγουν, κλείνουν, χρεοκοπούν, ξεπλένουν χρήμα, φτιάχνουν φωλιές για τον κόσμο των χασομέρηδων, αλλά και της νύχτας και των συναλλαγών της.

Η αισθητική τους προκύπτει από τη μόδα που λατρεύει ο εκάστοτε διακοσμητής· ανοξείδωτος χάλυβας, καπλαμάς, γυαλί, δερματίνη, ξύλινα ντεκ ιστιοπλοϊκού – όλα γεωμετρημένα, καινούργια, φουτουριστικά, με ετοιματζίδικη χλιδή. Η ατμόσφαιρα ορίζεται από το σούρτα-φέρτα κλαρινογαμπρών και νυμφιδίων, από τα μπιτάκια που ακούγονται αδιάκοπα στα μεγάφωνα, από τις φράκταλ συστοιχίες των φραπέ και των φρέντο. Οι άνθρωποι κοιτούν μπροστά, απλανώς, πάνω από τα ποτήρια, μέσα από τζαμαρίες, προς την απέναντι καφετέρια.

Είναι μια λίμνη αρυτίδωτη, αβαθής, όπου δεν συμβαίνει τίποτε. Μια αχανής επιφάνεια. Στην επιφάνεια αυτή αντανακλάται μια κοινωνία αναλόγως στάσιμη, απαθής, που παρακολουθεί εταστικά το θέαμα της αργής διαλύσεως του αφρόγαλου, σαν θαύμα επαναλαμβανόμενο.
_______

04 Αυγούστου 2014

Κηρομπογιές

8913586_orig
Τελικά δύο καλοί φίλοι αποφάσισαν να συνεισφέρουν κι απέκτησαν έτσι ένα παιδί. Εγώ είμαι ο νονός της υπόθεσης. Παίρνω τη δουλειά μου στα σοβαρά. Έτσι έφερα το παιδί σε επαφή με τα ωραία πράγματα της ζωής — σοκολάτα, μπύρα, πούρα, Μπετόβεν και σόκιν ανέκδοτα. Δε νομίζω πως ενδιαφέρεται πολύ για τον Μπετόβεν.
Είναι όμως μόνο ενάμιση χρόνου και θα βαρεθεί τις σοκολάτες, τις μπύρες, τα πούρα και τα σόκιν ανέκδοτα. Δεν του έχω μιλήσει ακόμη για το σεξ, αλλά έχει ήδη μια ιδέα από μόνο του. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες εδώ, αλλά αν είχατε ποτέ ένα παιδάκι ή υπήρξατε ποτέ παιδάκι, τότε θα καταλάβετε τι εννοώ.
Ακόμη, το έφερα σε επαφή με τις κηρομπογιές. Του αγόρασα ένα σετ για αρχάριους — αυτές τις χοντρές και σκληρές με τα βοηθητικά σχεδίου. Κάθε λίγες εβδομάδες θα του έβαζα από μια στο χέρι και θα του έδειχνα πώς να κάνει σημάδια. Αρχικά την κράτησε και κάρφωσε το βλέμμα του πάνω μου. Είχε ένα πούρο στο άλλο χέρι και δεν μπορούσε να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ τους. Μετά πέρασε στη φάση που βουλώνουν τρύπες, και η κηρομπογιά πήγε στο στόμα του, στ’ αυτιά του και στη μύτη του. Τελικά, την περασμένη βδομάδα, κράτησα, το χέρι του κι έκανα ένα μεγάλο κόκκινο σημάδι με τη κηρομπογιά σ’ένα φύλλο από εφημερίδα. Και, ΓΙΟΥΧΟΥ! Συνέλαβε την εικόνα. Ένα φωτεινό λαμπάκι άναψε σε κάποιο καινούριο σημείο του μυαλού του. Και το έκανε πάλι μόνος του. Τώρα, λέει η μητέρα του, με ευχαρίστηση και πόνο μαζί, τίποτε δεν μπορεί να το σταματήσει.
Κηρομπογιές συν φαντασία (η ικανότητα να δημιουργείς εικόνες) — αυτό είναι ευτυχία, όταν είσαι παιδί.
Κηρομπογιές, καταπληκτικά πράγματα. Λίγο κερί με βάση το πετρέλαιο, λίγο χρώμα, ελάχιστο στερεωτικό — όχι πολλά πράγματα. Μέχρι να προσθέσεις τη φαντασία. Η εταιρία Binney στην Πενσυλβάνια φτιάχνει περίπου δύο δισεκατομμύρια κάθε χρόνο απ’αυτά τα λιπαρά μπαστουνάκια της χαράς, και τα εξάγει σε όλα τα κράτη των Ηνωμένων Εθνών. Οι κηρομπογιές είναι ένα από τα λίγα κοινά πράγματα του ανθρώπινου γένους. Το κιτρινοπράσινο κουτί δεν έχει αλλάξει από το 1937. Στην πραγματικότητα, η μόνη αλλαγή ήταν η μετονομασία του «κρεατί» χρώματος σε «ροδακινί». Αυτό, είναι ένα σημάδι προόδου.
kid-eating-blue-crayon
Ξέρω την ιστορία με το κρεατί και το ροδακινί, γιατί, όταν αγόρασα στο βαφτισιμιό μου το σετ για αρχάριους, ικανοποίησα και τον εαυτό μου. Αγόρασα κι ένα σετ. για μένα, των εξήντα τεσσάρων τεμαχίων, στη μεγάλη συσκευασία των τεσσάρων σειρών, μαζί με ξύστρα. Ποτέ πριν δεν είχα δικό μου σετ. Φαίνεται πως ήμουν πάντα πολύ μικρός ή πολύ μεγάλος για να έχω.
Όσο καιρό κράτησε ο ενθουσιασμός μου, αγόρασα διάφορα σετ. Πήρα ένα για τη μαμά και τον μπαμπά του παιδιού, και του εξήγησα πως ήταν δικά τους και όχι δικά του.
Αυτό που παρατηρώ είναι πως σε κάθε μεγάλο ή μικρό που δίνω ένα καινούριο σετ κηρομπογιές, του φαίνεται αστείο. Τα παιδιά χαμογελούν, παίρνουν ένα λαμπερό ύφος, χύνουν τις κηρομπογιές έξω και απλά τις κοιτούν για λίγο... Μετά, πάνε να δουλέψουν πάνω στην πιο κοντινή επίπεδη επιφάνεια και ζωγραφίζουν ό,τι τους ζητήσουν. Οι μεγάλοι παίρνουν πάντα το πιο αδέξιο χαμόγελο — ένα μίγμα ευχαρίστησης, νοσταλγίας και ανοησίας. Και αμέσως αρχίζουν να σου διηγούνται όλες τις εμπειρίες τους που έχουν σχέση με κηρομπογιές. Το πρώτο τους κουτί, ότι χρησιμοποιούσαν όλα τα χρώματα, ότι τις έσπασαν προσπαθώντας να τις βάλουν πάλι στο κουτί με τη σειρά, ότι προσπάθησαν να τις χρησιμοποιήσουν όλες μαζί, να τις βάλουν σε καυτά πράγματα για να τις δουν να λιώνουν, να τις περάσουν πάνω σε κηρόχαρτο και να τις σιδερώσουν πάνω σε βιτρώ, να τις φάνε, και άλλα τέτοια. Αν θέλεις να κάνεις κάποια φορά ένα ενδιαφέρον πάρτι, συνδύασε τα κοκτέιλς με ένα κουτί κηρομπογιές για κάθε καλεσμένο.
Αν το σκεφτείς, καθαρά από άποψη όγκου, έχει γίνει περισσότερη τέχνη με κηρομπογιές παρά με οποιοδήποτε άλλο υλικό. Πρέπει να υπάρχουν δισεκατομμύρια φύλλα χαρτί σε κάθε χώρα του κόσμου, μέσα σε δισεκατομμύρια κουτιά, συρτάρια, σοφίτες και ντουλάπες, που ’ναι γεμάτα με δισεκατομμύρια εικόνες από κηρομπογιές.
Η φαντασία του ανθρώπινου γένους χύθηκε σαν ένα ποτάμι. Βάζω στοίχημα πως ο Ρόναλντ Ρήγκαν και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ χρησιμοποίησαν κηρομπογιές. Το ίδιο έκανε και ο Φιντέλ και ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας και ο Ρατζίβ Γκάντι και η κυρία Θάτσερ και ο κύριος Μουμπάρακ, και ίσως ακόμη και ο Αγιατολάχ, και όσοι άλλοι θα θέλατε να αναφερθούν.
Ίσως πρέπει να κατασκευάσουμε μια βόμβα κηρο-μπογιάς, να είναι αυτό το επόμενο μυστικό μας όπλο. Θα είναι ένα όπλο ευτυχίας, μία όμορφη βόμβα. Κάθε φορά που θα δημιουργείται κάποια κρίση, θα εκτοξεύουμε και μία. Θα εκρήγνυται ψηλά στον αέρα, απαλά, και θα σκορπίζει χιλιάδες εκατομμύρια μικρά αλεξίπτωτα που θα ρίχνουν στη γη κουτιά με κηρομπογιές. Και όχι βέβαια φτηνιάρικα πράγματα — όχι μικρά κουτάκια των οκτώ. Κουτιά των εξήντα τεσσάρων τεμαχίων, μαζί με ξύστρα. Με ασημί, χρυσό, χάλκινο, βαθυκόκκινο, ροδακινί, κίτρινο, κεχριμπαρένιο, σταχτί και όλα τα υπόλοιπα χρώματα. Οι άνθρωποι θα χαμογελάνε, θα παίρνουν ένα αστείο ύφος και θα γεμίζουν τον κόσμο με φαντασία.
BabyBathCrayons-e1334948680354
Φαντάζομαι πως ακούγεται παράλογο, λίγο «κουφό», τρελό, ανόητο και αλλόκοτο. Διάβαζα όμως σήμερα στην εφημερίδα πόσα χρήματα έχουν βάλει στην άκρη για όπλα οι Ρώσοι και το δικό μας Κονγκρέσο. Σκέφτομαι τι θα τα κάνουν όλα αυτά τα όπλα. Τότε δεν έχω αμφιβολία για το τι είναι αλλόκοτο, τρελό και παράλογο και καταλαβαίνω την έλλειψη, και την ανάγκη φαντασίας σε μικρές ή μεγάλες δόσεις. Δώστε τις κηρομπογιές, σας παρακαλώ.
fulghum
  ~ Aπόσπασμα από το βιβλίο «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο»
Αντικλείδι , http://antikleidi.com

03 Αυγούστου 2014

15 εικόνες για το καλοκαίρι

Μερικά από τα πιο μαγευτικά ζωγραφικά έργα της μοντέρνας τοπιογραφίας. 
Η τέχνη που καταπιάνεται με τις εικόνες που μας περιβάλλουν και αφορούν την καθημερινή μας ζωή έχει υποστεί τα πάνδεινα εδώ και πενήντα περίπου χρόνια. Φυσικά δεν ήταν πάντοτε έτσι: ο μοντερνισμός του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, πέραν των μορφολογικών και υφολογικών ανανεώσεων που επέβαλε στην τέχνη, είχε οπωσδήποτε να κάνει με την απεικόνιση της ζωής που άλλαζε και κυρίως την εδραίωση μιας εύπορης αστικής τάξης η οποία φαινόταν στους ζωγράφους να φορτίζει την ατμόσφαιρα με έναν πρωτόγνωρο και συναρπαστικό ηδονισμό. Δεν είναι υπερβολή να επισημάνει κανείς ότι η απεικόνιση της «μοντέρνας ζωής» αποτελούσε συνείδηση για τους πρώτους μοντέρνους. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι σχεδόν όλοι οι πρωτοπόροι της μοντέρνας τέχνης ζωγράφιζαν από το φυσικό. Και δεν είναι τυχαίο ότι ζωγράφιζαν έξω στο ύπαιθρο. Πού αλλού θα μπορούσαν να παρατηρήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια το παιχνίδι του φωτός που τόσο τους γοήτευε και να ασκήσουν τις πρωτοπόρες ριζοσπαστικές τεχνικές τους που τόσο συντάραξαν την άρτι εδραιωθείσα αστική τάξη; Εδώ διαλέξαμε δεκαπέντε εικόνες, οι οποίες, λόγω εποχής και έντονης επιθυμίας να ανακουφίσουμε όσους διαβάζουν αυτές τις σελίδες εγκλωβισμένοι στην πόλη, είναι καλοκαιρινές, γεμάτες θάλασσα, πεύκα και δροσιά...
---
______
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com