30 Απριλίου 2018

Ένα κείμενο για όλες τις μαμάδες με τα μαύρα γυαλιά που περιμένουν έξω από το σχολείο…




Καθισμένη στο σκαλάκι έξω από το σχολείο κοιτούσε τον κόσμο να περνά ανέκφραστη. Πάντα φορώντας γυαλιά ήλιου κι ας έχει ήλιο, συννεφιά ή βροχή. Πήγα κοντά της από ένστικτο, γιατί κάθε φορά που περνούσα δίπλα της ένιωθα το στομάχι μου να δένεται κόμπος.

Πολλές φορές την άκουσα να μιλάει με το δάσκαλο, τον κάθε δάσκαλο ή δασκάλα που έκανε μάθημα στο παιδί της.

– Πάλι δεν συνεργάστηκε σήμερα κυρία Π. Σήμερα έβριζε μέσα στην τάξη, σήμερα άνοιξε την πόρτα κι έφυγε, σήμερα κλώτσησε την γλάστρα! Αυτά είναι χαρακτήρας κυρία Π. Όχι διαταραχή!

Την είδα να περπατάει με τα χέρια στις τσέπες με ώμους γυρτούς λες και κουβαλούσε βαρύ φορτίο, ασήκωτο λες για τους μικρούς της ώμους. Και πάντα, πάντα το κεφάλι ψηλά. Όχι γιατί ένιωθε υπεράνω όλων, αλλά γιατί προσπαθούσε να πάρει ανάσα για να κάνει άλλο ένα βήμα. Μια και τέταρτο… χτυπάει το κουδούνι. Ποιος ξέρει τι θα ακούσει πάλι. Ποιος ξέρει τι δύναμη θα βρει να γυρίσει πάλι σπίτι με το παιδί της να κλαίει στην αγκαλιά της και να της φωνάζει …είμαι άχρηστος μαμά;

Κανείς ποτέ δεν αναρωτήθηκε γιατί ποτέ δεν βγάζει τα γυαλιά! Κανείς δεν σκέφτηκε ότι δεν έχει κοιμηθεί γαλήνια εδώ και χρόνια. Αν βλέπατε μόνο πόσο κουρασμένα είναι αυτά τα μάτια, αν μπορούσατε να μετρήσετε τα δάκρυα που έχουν βρέξει αυτά τα μάτια!

– Όλα θα πάνε καλά αγάπη μου! Εγώ είμαι εδώ, θα τα λύσουμε όλα.

Και το παιδί άλλες φορές χωνόταν στην αγκαλιά της κι άλλες τη χτυπούσε ανίκανο να εκφράσει αλλιώς τη ματαίωση του.

Η αλήθεια είναι, πως καμιά μάνα δεν θέλει το ‘προβληματικό’ παιδί της δίπλα στο δικό της τέλειο πλάσμα! Η αλήθεια είναι, πως οι άνθρωποι μπορούν να πάνε μέχρι το αχ το καημένο το παιδί. Και η αλήθεια είναι, πως πρώτη αυτή το ξέρει πως το παιδί της δεν χωράει σε καμιά τάξη σχολική. Πρώτη εκείνη ξέρει πόσο σκληροί είναι οι άνθρωποι και πόσο γελάει η ζωή όταν τους ακούει να σιγοψιθυρίζουν… το παιδί της κυρίας Π έχει πρόβλημα!

Μα δεν υπάρχουν τέλεια παιδιά ούτε και τέλειες μαμάδες. Ακόμη κι ένα παιδί το ξέρει αυτό …μόνο που τα παιδιά ξέρουν να αγαπάνε, ξέρουν να δίνουν χώρο και προστατεύουν. Και η κυρία Π το ξέρει αυτο καλά! Και τα αγκαλιάζει όλα σαν να ήτανε παιδιά της!

Όλες οι κυρίες Π φορούν τα ίδια μαύρα γυαλιά. Φοβούνται το χτύπημα του κουδουνιού κι έχουν γυρτούς τους ώμους. Σηκώνουν το κεφάλι ψηλά παρακαλώντας για λίγη δύναμη για το επόμενο βήμα που θα τους πάει πιο κοντά στην πόρτα του σχολείου. Έχουν παλέψει με κέντρα, με γιατρούς, με φίλους και συγγενείς. Έχουν παλέψει με τον εαυτό τους και έκαναν το δάκρυ χαμόγελο, μην και τις δει κανείς να κλαίνε. Κι ο θεός έχει ακούσει αμέτρητες προσευχές και έστειλε αγγέλους στο πλευρό τους, για να τις κάνουν κι εκείνες δυνατές αλλά και τα παιδιά τους.

Αν ποτέ συναντήσετε την κυρία Π να μην νιώσετε ούτε οίκτο ούτε θυμό που έβαλαν το τέλειο παιδί σας δίπλα στο δικό της. Βγάλτε μόνο τα μαύρα της γυαλιά και διαβάστε τι λένε αυτά τα μάτια.

Κι αν δεν μπορείτε ή αν δεν αντέξετε, να είστε σίγουρη πως ξέρει ότι δεν της το χρωστάει κανείς αυτό. Και θα σας συγχωρέσει…»

Μαρία Παπαδοπούλου

by dinfo.gr
April 26, 2018 09:14 PM

23 Απριλίου 2018

Παζάρι Νηπιαγωγείου


Λειτουργία δανειστικής βιβλιοθήκης


Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι η δανειστική βιβλιοθήκη με παιδικά βιβλία λειτουργεί κάθε Τετάρτη από το πρωί μέχρι το απόγευμα (μετά το τέλος των δραστηριοτήτων).

Στο σχολείο θα βρίσκεται η κα Χριστίνα Κανελλοπούλου και θα εκτελεί χρέη βιβλιοθηκάριου!


02 Απριλίου 2018

Δανειστική Βιβλιοθήκη με παιδικά βιβλία στο σχολείο μας.


Σαν σήμερα, στις 2 Απριλίου 1805 γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για την Νεότητα, καθιέρωσε το 1966 αυτή την ημέρα σαν Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλύτερων στο παιδικό βιβλίο.

Με το να διαβάζουμε παραμύθια στα παιδιά μας:
α) Τα βοηθάμε να χαλαρώσουν. Μετά τον πανζουρλισμό της ημέρας, η νύχτα θέλει ηρεμία, μια γλυκιά φωνή και μια ιστορία που θα βοηθήσει τον εγκέφαλο του παιδιού να αποφορτιστεί. Με λίγη τύχη, αν το παραμύθι δεν περιλαμβάνει συνεχείς ανατροπές και διατηρήσουμε τη φωνή μας σε χαμηλή ένταση, το παιδί θα κλείσει τα ματάκια του και θα αρχίσει να το βλέπει στο όνειρό του.
β) Μαθαίνουν να διαβάζουν κι αυτά. Ο κανόνας λέει ότι όταν διαβάζουμε σε ένα παιδί προσχολικής ηλικίας, κρατάμε το βιβλίο ανοιχτό μπροστά του ώστε να εξοικειώνεται με τις λέξεις και την ανάγνωση. Επίσης, οι φιγούρες και τα χρώματα το βοηθούν να μπει στην ιστορία και να τη βιώσει σαν αληθινή.
γ) Ενεργοποιούμε τη φαντασία τους. Καλή η τηλεόραση, ωραία τα videogames, το internet και τα social media, αλλά στην περίπτωση των βιβλίων το παιδί καλείται να δημιουργήσει από μόνο του τις εικόνες. Και κάπως έτσι, τον πρώτο ρόλο αναλαμβάνει η φαντασία.
δ) Ενισχύουμε την αντίληψή τους. Με το να μαθαίνει για ήρωες που πηγαίνουν στο σχολείο, βουρτσίζουν τα δόντια τους ή ταξιδεύουν στο αεροπλάνο, το παιδί εξοικειώνεται με τις μικρές και τις μεγάλες προκλήσεις των πρώτων χρόνων της ζωής του. Αφήστε δε που με τα όσα αισθάνονται οι ήρωες, ενισχύεται και η συναισθηματική του νοημοσύνη.
ε) Δημιουργούμε ισχυρούς δεσμούς μαζί τους. Αν η ιστορία του προξενήσει απορίες, θα τις ρωτήσει. Κι αν το παραμύθι είναι πραγματικά καλό, θα ζήσετε μαζί μια κοινή εμπειρία.

Στο σχολείο μας υπάρχει πλέον οργανωμένη δανειστική βιβλιοθήκη με παιδικά βιβλία. Τα παιδιά  ενθουσιάστηκαν!!!
Ελάτε να τη δείτε και να δανειστείτε βιβλία. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε αυτή την ημέρα όχι μόνο σήμερα, αλλά κάθε μέρα.